Salaam alaikum en welkom bij het vrijdagmiddaggebed. Vandaag willen we graag een preek houden over de moeizame aspecten van de vrijheid van meningsuiting in relatie tot de islam. Het lijkt er vaak op dat de islam louter negatief in het nieuws komt, en dat de verhoudingen in de berichtgeving over moslims scheefgegroeid zijn op een manier die tegenstellingen versterkt. Velen rekenen dat Geert Wilders en zijn aanhangers aan, maar ook "websites op internet" en natuurlijk de onderbuik van reaguurders. Feit is, dat wanneer driekwart van de nedermoslims openlijk juicht voor de jihadi's in hun midden, je niet raar op moet kijken dat tweederde van de Nederlanders van mening is dat de islamitische cultuur niet bij Nederland hoort. Feit is ook dat jihadronselaars, salafistische moslims en overige hardliners van de religie van de vrede openlijk voor tegenstellingen, parallelle samenlevingen en een islamitische staat pleiten. Hun momentum groeit nu ze worden gekozen in gemeenteraden, uitgenodigd bij NPO-talkshows en serieus genomen door de NOS. Ze verhullen hun gezichten maar dragen wel openlijk hun islamitische swastika's op Cruyff Courts en bij de Dokwerker. Ze plannen zelfs demonstraties om te juichen vóór de barbaarse daden van ISIS. Natuurlijk, het zijn er maar een paar. Maar ze hebben grote invloed, vooral op verwarde jongeren, en ze zijn schaamteloos. Ze wíllen dat we zien, horen en lezen dat ze ons heimelijk haten. Zoals Syriëronselaar Azzedine "Abou Moussa" Choukoud op Facebook (mirror), en Abou Hafs hierboven in een preek op YouTube, waarin hij zegt dat je niet mag lijken op de kuffar, niet mag klinken als de kuffar en je niet mag verlagen tot de kuffar. Die 'kuffar' is uiteraard de Nederlander, de westerling, de gastheer van de democratie waarin je dit soort uitspraken mag doen.